Mroczny obraz elit politycznych i gospodarczych pierwszych lat II Rzeczypospolitej. Zamiast ofiarnej pracy dla umacniania zdobytej po latach niepodległości na plan pierwszy wybija się egoizm, cynizm, bezwzględne wykorzystywanie własnej pozycji dla prywatnych celów. W to środowisko wkracza Andrzej Dowmunt, młody, przeniknięty pragnieniem uczciwej pracy przemysłowiec. Zdobytym podczas pobytu w Afryce kapitałem pragnie uzdrowić podupadły polski przemysł. Ku swemu zaskoczeniu spostrzega, że otaczają go szalbierze, szpiedzy, konfidenci, a przede wszystkim członkowie "ostatniej brygady" - bezwzględni karierowicze, dorabiający sobie rzekomą legionową przeszłość, po to, aby znaleźć się w obozie władzy. Na dodatek bohater książki wikła się w skomplikowane relacje uczuciowe i erotyczne z żoną bankiera, która jest agentką sowieckiego wywiadu, z dwiema arystokratkami, także z odnalezioną po latach pierwszą studencką miłością. Czy odniesie sukces w walce z bezwzględną konkurencją? Czy jego problemy osobiste znajdą szczęśliwe rozwiązanie? Czy pośród "zgrai wilków" tamtej Polski spotka ludzi podobnych sobie?

Przedwojenna Warszawa staje się terenem zaciekłej rywalizacji wywiadów. Jean-François Mercier, francuski attaché wojskowy, kieruje siatką agentów, którzy zbierają dla niego informacje o przygotowaniach Niemców do wojny. Wspomagają go przy tym sojusznicy z polskiego wywiadu. Rasowy arystokrata, pełen uroku osobistego i niepodrabialnej klasy, weteran I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej z 1920 roku, sprawnie lawiruje w świecie warszawskiej socjety i dyplomacji, gdzie aż kłębi się od międzynarodowych szpiegów - francuskich, niemieckich, polskich, radzieckich. Choć służba pochłania go bez reszty, zakochuje się w pięknej Polce, pracującej dla Ligi Narodów, i udowadnia, że potrafi walczyć nie tylko o honor i ojczyznę, lecz także o kobietę. Pasjonująca, wartka i barwna powieść pełna malowniczych obrazów przedwojennej Europy, szykującej się do nieuchronnej wojny.

Piękna epoka, inteligentne i piękne kobiety. Tak najkrócej i najtrafniej można podsumować okres międzywojenny w dziejach Polski. To niezwykle wdzięczny, fascynujący okres, czasy niezwykłych osobowości, a przede wszystkim intrygujących kobiet, które wywarły ogromny wpływ na dzieje i kulturę Drugiej Rzeczypospolitej.
Po raz pierwszy w naszej historii panie odgrywały tak znaczną rolę i to w tylu dziedzinach życia.
Wspaniałe pisarki z Zofią Nałkowską i Marią Dąbrowską na czele, poetki jak Maria Pawlikowska-Jasnorzewska. Powszechnym uwielbieniem cieszyły się gwiazdy sceny i filmu. Kobiety wkroczyły w świat polityki, odgrywając tam określoną rolę (jak Jadwiga Beck), niemal wszyscy emocjonowali się sukcesami naszych sportsmenek. Jednocześnie była to epoka, która nadal nie mogła zaakceptować zachowań i obyczajów dzisiaj uważanych za oczywiste i powszechnie przyjęte.